Technologia pamięci ATP aMLC i jej zastosowanie w przemyśle

| Prezentacje firmowe Artykuły

Wytrzymałość, wydajność i ochrona danych to kilka krytycznych czynników, jakie muszą spełniać pamięci masowe bazujące na NAND Flash, aby sprostać wysokim wymaganiom eksploatacyjnym w rozwiązaniach przemysłowych. Często jednak kryteria nie mogą zostać spełnione ze względu na wysokie koszty układów pamięciowych SLC NAND Flash. Z drugiej strony zaś układy MLC NAND w urządzeniach elektroniki użytkowej ustępują znacznie tańszym w zakupie, ale jednocześnie zdecydowanie bardziej awaryjnym układom TLC NAND.

Technologia pamięci ATP aMLC i jej zastosowanie w przemyśle

Aby zapewnić klientom osiągnięcie optymalnej niezawodności, wydajności i stosunkowo niskiego całkowitego kosztu posiadania rozwiązania pamięci masowej na NAND Flash, firma ATP wprowadziła na rynek nowy typ pamięci "aMLC" (advancedMLC). Stanowią one w pewnym sensie alternatywę dla układów SLC z punktu widzenia kosztu zakupu oraz mocną alternatywę dla pamięci MLC pod względem zapewnienia lepszej żywotności. W artykule wyjaśniono architekturę aMLC, a przede wszystkim zalety, które aMLC wnosi do urządzeń pamięci NAND Flash w porównaniu z technologią MLC jako jej znacznie żywotniejszy następca.

Rys. 1. Porównanie wszystkich pamięci NAND Flash, jakie są obecnie wytwarzane na potrzeby rynku przemysłowego oraz elektroniki użytkowej

Rys. 2. Struktura logiczna pamięci Flash

Każdy chip NAND Flash podzielony jest na bloki, a każdy blok składa się z wielu stron. Blok jest minimalną jednostką dla operacji kasowania, podczas gdy strona jest minimalną jednostką dla operacji odczytu lub zapisu (rys. 2). Każda strona może zostać rozdzielona na region danych i region bloków zapasowych. Region zapasowy to miejsce, gdzie są przechowywane informacje o ECC (Error Correction Code) i parzystości, a także pokrewne informacje o F/W, takie jak tabela mapowania i systemu plików. Dane użytkownika mogą być zapisywane tylko w obszarze danych (rys. 3).

Biorąc rysunek 4 jako przykład, widać, że pamięć składa się z 4152 bloków. Na każdy blok zawiera 64 strony. Rozmiar regionu zapasowego to 640 bajtów. Występuje on co 8 kB istniejących w obszarze danych.

Rys. 3. Obszar na dane użytkownika

Rys. 4. Organizacja pamięci

Rysunek 5 pokazuje różnice pomiędzy sekwencją programowania Flash SLC i MLC. W chipach MLC jedna komórka zawiera dwa bity danych, co jest realizowane przez podział zakresu ładowania pojemności bramki tranzystora MOSFET stanowiącego komórkę pamięci na 4 oddzielne podzakresy, a każdej parze bitów danych przyporządkowane jest odpowiednie napięcie VTH woltów. Stan 10 może być reprezentowany wzorem danych LSB strony "0" i strony MSB "1". Analogicznie, stan 01 może być reprezentowany wzorem danych "0" LSB strony i "1" na stronie MSB. Przebieg programu z MLC ma podążać zgodnie z kolejnością: LSB->MSB->LSB->MSB... i tak dalej.

Rysunek 6 pokazuje stany dystrybucji napięcia VTH dla komórki w technologii MLC w jednej stronie/sektorze. Przy założeniu, że liczba komórek z każdego wzoru danych w jednej stronie/sektorze jest równa, poszczególne stany VTH, znane jako 11, 10, 00 i 01, można zobrazować rozkładem krzywej Gaussa. Należy zauważyć też, że margines zakłóceń jest niemal identyczny między jednym stanem VTH a drugim. Aby zwiększyć niezawodność technologii MLC, zwłaszcza z ograniczoną liczbą cykli programowania/kasowania (3000 razy), margines zakłóceń jest najważniejszym czynnikiem, aby to móc wykonać. Gdy jest on lepszy, liczba cykli P/E może również znacznie się poprawić.

Rys. 5. Różnica między sekwencją programowania Flash SLC i MLC

Rys. 6. Stany dystrybucji napięcia VTH dla komórki w technologii MLC

Przy użyciu zaawansowanego oprogramowania firmware producenta nośnika, 4 stany w chipie MLC są zamieniane programowo na 2. Dane o kodach 10 i 01 są przenoszone do 1 i 0, a większy margines zakłóceń między 1 i 0 skutkuje większą liczbą cykli P/E dla pamięci tego typu i lepszym czasem przechowywania danych (parametr Data Retention).

Rys. 7. Konwersja programowa struktury czterostanowej na dwustanową

Porównanie pamięci MLC, eMLC oraz aMLC w zakresie trzech kluczowych parametrów: żywotność, wydajność i czas przechowywania danych, przedstawiono na rysunku 7 Zazwyczaj wytrzymałość bloku SLC wynosi od 60 tys. do 100 tys. cykli programowania, a żywotność typowego chipa klasy MLC osiąga wartość około 1,5 ~ 3 tys. cykli.

Żywotność układów klasy Enterprise MLC (eMLC) to ok. 10 tys., podczas gdy stosunek wydajności do data retention w pamięciach eMLC stanowi niestety mniej niż połowę w porównaniu z konsumenckimi pamięciami MLC. W porównaniu do powyższych typów pamięci zalety aMLC są znaczne. Układy aMLC firmy ATP zapewniają minimalną żywotność 40 tys. cykli, a kompromis wydajności do data retention (jak w eMLC) nie występuje.

Podsumowanie

Rozwiązanie firmy ATP aMLC zapewnia efektywność kosztową w połączeniu z dużą żywotnością, wysoką wydajnością i wysoką niezawodnością dla urządzeń pamięci masowej. Pamięci aMLC wykorzystywane są do budowy nośników SSD 2,5", SlimSATA i mSATA.

Marcin Malinowski, Product Manager
CSI Computer Systems for Industry

www.csi.pl

Zobacz również