Udział ten wzrośnie do 6% w 2015 r. z 2% w roku obecnym. Zdaniem ekspertów, głównym czynnikiem hamującym dalszą ekspansję rynkową tych wyświetlaczy jest stosunkowo niewielka liczba producentów i fabryk. Jako zaletę przemawiającą za ich zwiększonym użyciem wymienia się wysoką jakość obrazu, lepszą niż w przypadku LCD, szczególnie pod względem kontrastu i czasu odpowiedzi. Mają one także niższe wymagania energetyczne, przez co wzrasta czas działania telefonu bez konieczności doładowywania baterii. Nie bez znaczenia jest także spadek cen tych elementów, warunkujący ekonomiczność ich wykorzystania.
Firma Nokia wprowadziła rodzinę telefonów z serii N85 z dużymi wyświetlaczami AM-OLED w wymiarze 2,6 cala i rozdzielczości 240x320 pikseli. Według analityków, cena ekranów użytych w tych urządzeniach wynosi 7,05 dolara, podczas gdy analogiczne pod względem wymiarów wyświetlacze w technologii LCD kosztują 6,50 dolara. Inne modele wyposażone w AM-OLED to m.in. Impression Samsunga i Omnia II produkcji i8000. Dotychczas większa część paneli OLED do telefonów komórkowych były to ekrany dodatkowe w mniejszych wymiarach wykorzystujące matryce pasywne. Związane to było z ograniczeniami tej technologii.
Dopiero OLED z matrycą aktywną oferują parametry zgodne z QVGA i w QVGA, tym samym umożliwiają użycie ich jako wyświetlacze główne. Spadek cen tych elementów sprawił, że dostawy OLED jako wyświetlaczy głównych przewyższą dostawy wyświetlaczy pomocniczych już w 2010 r., a sytuacja ta utrzyma się przynajmniej do 2015 r. Globalne dostawy tych elementów wzrosną w tempie 41,4% roczne w latach 2009-2015, wobec 8% wzrostu w latach 2009-2013.
