Polscy producenci i dystrybutorzy złączy silnoprądowych i terminal bloków

Przegląd firm

Tab.4. Dane kontaktowe do firm wymienionych w tabelach 1–3

Firmy oferujące złącza można podzielić na kilka grup. Pierwszą, najsilniejszą tworzą producenci zagraniczni, obecni w kraju za pomocą lokalnych oddziałów. Taką formę działalności wybrało większość znanych producentów, będących firmami o globalnym zasięgu. Przykładem może być Harting specjalizujący się w złączach dla przemysłu, energetyki i automatyki i telekomunikacji, także wersji hybrydowych i optycznych.

Atutem firmy jest wysoka jakość, szeroki asortyment oraz modułowość oferty pozwalająca na tworzenie dopasowanych do aplikacji wersji połączeń. Do grona zalicza się też Phoenix Contact znany na rynku z wysokoprądowych złączy przemysłowych o wysokiej odporności środowiskowej oraz złączy do montażu na PCB, w tym również typu terminal block. Obie firmy promują w ostatnim okresie rozwiązania pozwalające na szybkie podłączanie przewodów, wyposażone w samozakleszczający się styk sprężynowy. Do grona tego zaliczają się też Conec Polska, Tyco Electronics i Molex. Wszystkie te firmy mają szeroką ofertę, w której znaleźć można wszystkie omawiane produkty, łącznie z terminal blokami.

Drugą grupę dostawców stanowią dystrybutorzy podzespołów elektronicznych, dla których dystrybucja złączy jest istotną częścią oferty. Są to TME, ELFA i Farnell po stronie firm „katalogowych”, a więc takich, które mają produkty pochodzące od różnych producentów i są w stanie je błyskawicznie dostarczyć.

Tradycyjne firmy dystrybucyjne są najczęściej powiązane umowami z jednym lub kilkoma producentami i ich oferta odzwierciedla te powiązania. Są to Microdis - dostawca produktów RIA Connect, Degson, Fischer Elektronik, Lear oraz JST, Micros - sprzedający złącza Degsona, Elproma Elektronika - partner firm takich jak Bulgin, ITT Canon i Samtec. To także Arrow Electronics, z szeroką ofertą komponentów, JM Elektronik, sprzedający różne rodzaje terminal bloków oraz Eltron dostawca terminal bloków i złączy wtykowe do montażu na PCB, a także wysokoprądowych przemysłowych z IP powyżej 65. Taki profil ma też Poltechnik i Payda Electronics - przedstawiciel firmy Dinkle zajmującej się produkcją terminal bloków, złączy śrubowych i listew zaciskowych. Firmy dystrybucyjne w tym zestawieniu to także Contans TI, Eltronika (powstała z przekształcenia Euro-Elektroniki), Semics i MS Elektronik.

Druga grupę firm dystrybucyjnych tworzą firmy związane z automatyką przemysłową lub działające na styku elektroniki i automatyki. Są to na przykład Impol-1 dostawca złączy niemieckiej firmy Schaltbau, głównie dla kolei, Weidmüller, JaDan Automatyka i Igus, dla którego złącza są dodatkiem do przewodów, wiązek kablowych dla przemysłu. W grupie tej znalazł się także Ambit AMC dostarczający złącza przemysłowe od PhoenixContact, Wielanda, Amphenolu, Weidmullera, Hartinga. Firmą z pogranicza elektroniki automatyki jest natomiast Apar - dostawca obudów i złączy PCB i na szynę DIN. Trzecią, ostatnią część dostawców tworzą producenci tacy jak spółdzielnia Pokój zajmująca się wytwarzaniem listew łączeniowych i Radiotechnika Marketing produkująca złącza MIL-C-38999 i VG95234 oraz uzupełniająca sprzedaż dystrybucją np. Amphenolu.

Co się liczy w handlu złączami?

Na rys. 10 pokazano zestawienie obrazujące znaczenie poszczególnych czynników oferty handlowej w sprzedaży złączy. Za najważniejsze uznane została cena, która jest tak samo istotna jak parametry techniczne i odrobinę bardziej niż jakoś wykonania. Wynik ten można też próbować odczytać, że rynek krajowy jest zainteresowany dobrymi markowymi produktami, ale nie za wszelką cenę. Podobnie jak w wielu innych przypadkach optymalny produkt powinien być „Mercedesem w cenie Fiata”, co sugeruje, że kupowanie złączy, wybór dostawcy i producenta to proces, któremu poświęca się sporo uwagi.

Dowodzi o tym słabe znaczenie kompletności oferty, czy dostępności usług wykonywania wiązek, znak, że klienci wolą poświęcić czas i znaleźć najlepsze oferty. Podobnie jak było w przypadku omawianych pół roku temu złączy sygnałowych, usługi wykonywania wiązek przez cały czas są postrzegane, jako mało atrakcyjne dla tego biznesu. Trochę wynika to z ciężkiego okresu, jaki mamy ostatnio na rynku, bo trudno uznać, że rok 2009 był udany dla firm produkujących wiązki.

Usługi dodane do sprzedaży dotyczą zwykle małych serii okablowania i tym samym koszt oprzyrządowania, a dokładniej aplikatorów potrafi przeważyć na opłacalności takich zleceń. Ostatnią rzeczą jest to, że biznesowo produkcja wiązek wychodzi rentowna wtedy, gdy sprzedawca ma bardzo bliskie kontakty z producentem i może korzystać z niskiej marży w zakupach i taniego oprzyrządowania. Dlatego rozwój tego fragmentu biznesu musi chyba poczekać na lepszą koniunkturę.

Tabele

Tab.5. Plan raportów „Elektronika” na najbliższe miesiące

Tematyka niniejszego opracowania obejmuje złącza silnoprądowe, czyli takie elementy, dla których obciążalność styków jest jednym z najważniejszych parametrów w specyfikacji technicznej. Jest to podział umowny i z pewnością nieprecyzyjny, niemniej trzeba mieć świadomość, że pomiędzy złączami sygnałowymi, a silnoprądowymi jest płynna i nawet, gdyby umówić się, że jest nią np. 1, 5 lub 10A, nie przeniosłoby się to na zmiany merytoryczne w tym opracowaniu.

Biorąc pod uwagę, że oferta rynku w zakresie złączy jest bardzo szeroka i obejmuje ogromną liczbę wersji, typów i wykonań, przegląd ofert został ograniczony do klasycznych złączy silnoprądowych oraz osobno terminal bloków i łączówek listwowych, które podzieliły tabele 1-3 na poziome części.

Zestawienie w wielu polach zawiera puste rubryki, co sugeruje, że firmy starają się specjalizować lub profilują oferty na określone aplikacje. Niestety w tak popularnych tematach jak złącza, ogólny przegląd ofert kończy się zwykle zaznaczeniem większości opcji („wszyscy mają wszystko”). W raporcie wzięło udział blisko 40 firm, co w historii naszych opracowań jest rekordem i pośrednio świadczy o znaczeniu i wielkości tego rynku. Poprzednie edycje raportów, w których zajmowaliśmy się omawiana tematyką były publikowane w Elektroniku 6/2006 i 10/2006.

Robert Magdziak