Rys. 1. Przykład podłączenia potencjometru
Najprostszym oraz zalecanym przez producenta rozwiązaniem w celu regulacji jasności świecenia diod LED jest użycie dodatkowego potencjometru 100 kΩ (rys. 1). Jest to rozwiązanie najmniej skomplikowane oraz kosztowne w realizacji.
Niemniej w ten sposób nie zaleca się regulować prądu dużej liczby zasilaczy jednocześnie (rys. 1b), nie ma także możliwości fizycznej separacji elementu regulacyjnego od zasilacza, co może powodować problemy z bezpieczeństwem użytkowania. Przy większej liczbie podłączonych zasilaczy rezystancja potencjometru wg rysunku 1b powinna zostać obniżona zgodnie ze wzorem Rp = 100 kΩ/N, gdzie N to liczba podłączonych zasilaczy.
Napięcie zewnętrzne
Rys. 2. Sposób podłączenia sterownika 1-10 V
Podając na wejście sterujące napięcie stałe 1-10 V także uzyskuje się regulację prądu diod. 100% mocy wyjściowej zasilacza uzyskuje się przy napięciu 10 V, 10% mocy dla 1 V. W przypadku podania napięcia z zakresu 0-1 V producent nie zdefiniował mocy wyjściowej zasilacza - oznacza to, że układ może ograniczyć prąd wyjściowy na tyle, że podłączone diody nie będą świeciły lub będą nieznacznie świeciły (w zależności od aplikacji).
Z tego powodu wprowadzono więc trzeci tryb sterowania sygnałem 0-10 V: pełna moc dla 10 V, 10% dla 1 V oraz dodatkowo, jeśli podłączono napięcie poniżej 0,57 V - prąd wyjściowy spada do zera, co jest równe z całkowitym wygaszeniem diod LED. Dzięki obsłudze dwóch trybów możliwa jest współpraca zasilaczy ze wszystkimi rozwiązaniami systemów sterowania - przykładowe rozwiązane przedstawiono na rysunku 3.
Większość urządzeń regulacyjnych ma zbliżoną budowę. Oprócz wejścia sygnału napięciowego mają one też dodatkowe złącze umożliwiające całkowite odcięcie napięcia wyjściowego zasilacza oraz są dostępne w wersji do montażu naściennego, co znacznie rozszerza możliwość ich wykorzystania. Wersja z wbudowanym wyłącznikiem jest szczególnie przydatna, jeśli korzysta się ze sterowania w zakresie 1-10 V, gdzie nie ma możliwości całkowitego wygaszenia LED.
Regulacja PWM
Rys. 3. Przykład urządzenia wykorzystującego sterowanie 1-10 VDC
Metoda PWM (Pulse Width Modulation) umożliwia sterowanie mocą wyjściową zasilacza, wykorzystując do tego celu inne sterowniki/regulatory elektroniczne wyposażone w wyjście impulsowe PWM. Ważne jest tutaj, aby częstotliwość nośna PWM zawierała się od 100 Hz do 3 kHz, a amplituda powinna wynosić 10 V.
Podsumowanie
Każda z wymienionych metod sterowania ma wady i zalety. W prostych rozwiązaniach lub takich, gdzie występuje jeden zasilacz, najlepszym wyborem jest zwykle sterowanie tradycyjnym potencjometrem. Jeśli zachodzi potrzeba zainstalowania większego systemu oświetlenia LED, najczęściej sterowanie dotyczy sygnału napięciowego, z powodu najliczniejszej grupy urządzeń z nim współpracujących oraz łatwości implementacji. Sterowanie sygnałem PWM najczęściej wykorzystuje się do współpracy zasilacza z dodatkowym systemem sterowania np. sterownikiem PLC czy też mikrokontrolerem.
Elmark Automatyka
www.elmark.com.pl
