Co wpisać w LinkedIn w pozycji wiedza i doświadczenie?

Szukając inżyniera konstruktora do pracy przy nowym projekcie, zwykle bierze się pod uwagę kilka czynników. Oczywiste kryterium selekcji numer jeden to na pewno wykształcenie, które jest warunkiem koniecznym do takiej pracy. Kolejnym jest doświadczenie. Im jest ono większe, tym zapewne kandydat wydaje się lepszy do pracy w biurze konstrukcyjnym, bo nie będzie musiał uczyć się wszystkiego od zera, wnosząc z góry do firmy wartość dodaną w postaci mniejszego ryzyka błędów.

Doświadczenie pomaga też w lepszej znajomości regulacji prawnych i branżowych, standardów, metodologii projektowania pod kątem produkcji, zapewnienia kompatybilności elektromagnetycznej, integralności sygnałowej i podobnych obszarów, których nie uczy się na studiach, ale nabywa z każdym kolejnym projektem. To samo dotyczy wiedzy na temat technologii produkcji, problemów serwisowych, zależności panujących w łańcuchu dostaw podzespołów, możliwych problemów z podróbkami i wielu podobnych. Liczy się też czas, bo skoro konstruktorzy mają nieustannie skracać cykl projektowania i szybko przygotowywać nowe urządzenia, to im większe mają doświadczenie, tym praca będzie szybsza.

Niemniej doświadczenie to także przyzwyczajenia, utarte schematy postępowania prowadzące do rutyny oraz korzystanie z oferty rynku w sposób ograniczony do tego, co się zna, wypróbowało lub słyszało. Oznacza to, że doświadczony inżynier korzysta ze znanych źródeł zaopatrzenia na rynku dystrybucji, wypróbowanych dostawców usług produkcyjnych i płytek drukowanych, posługuje się narzędziami, z których wcześniej korzystał, mimo że obok nich mogą być na rynku lepsze, wydajniejsze i tańsze. Doświadczenie w pracach projektowych to także znajomość architektur mikrokontrolerów i układów programowalnych, języków oprogramowania, środowisk projektowych, a nawet źródeł informacji. Doświadczony inżynier będzie je w naturalny sposób preferował, dążąc do tego, aby to z ich wykorzystaniem przebiegała jego praca. Niemniej w takim przypadku doświadczenie powoduje, że projekt może być nieoptymalny ekonomicznie i technicznie.

Nie ma także pewności, czy specjalista konstruktor, który zajmował się przez 20 lat swojej pracy na przykład wyłącznie techniką audio, sprawdzi się jako projektant sprzętu medycznego lub urządzeń przemysłowych. W takich przypadkach to jego bogate doświadczenie może okazać się bagażem negatywnym, zamieniając się w wąską specjalizację. Czy zatem taki inżynier będzie w stanie dopasować się do nowych warunków branżowych, czy raczej jego doświadczenie stanie się zarzewiem konfliktu zawodowego z innymi konstruktorami, a firma zacznie tracić czas na niepotrzebne uzgadnianie wspólnego stanowiska i wykorzystywanych rozwiązań?

Nietrudno wyczuć, że w wielu przypadkach duże doświadczenie wcale nie musi być atutem. Stąd wiele firm dzisiaj od konstruktora żąda przede wszystkim zdolności do adaptacji, chęci do zmian i nieustannego poszerzania swojej wiedzy. Konstruktor, który ma 20-letnie doświadczenie, ale w tym czasie nie pogłębiał wiedzy, nie szkolił się i pracował w jednym miejscu, ma w praktyce wąską specjalizację, która może być problemem.

Elektronika zmienia się bardzo szybko. Na tyle szybko, że nikt nie jest w stanie mieć wystarczającego doświadczenia we wszystkim. Lepiej zatem zamiast pisać peany o swoim doświadczeniu, przekonywać o zdolności do szybkiej adaptacji.

Robert Magdziak