TDP
Jednym z ważniejszych parametrów determinujących przydatność aplikacyjną komputerów jednopłytkowych jest TDP. Skrót ten opisuje maksymalną moc strat cieplnych dla procesora, czyli taką wartość, jaka może w systemie pojawić się w najbardziej niekorzystnym przypadku. W tym chodzi o pełne obciążenie obliczeniowe i komunikacyjne tego układu. TDP jest wartością rzadko pojawiającą się w normalnym działaniu, bo wykorzystywane techniki oszczędzania energii, np. poprzez wyłączanie bloków nieużywanych lub ograniczanie taktowania, powodują, że podczas realizacji typowych zadań pobór mocy jest ułamkiem wartości maksymalnej. Dla komputera z TDP 15 watów, typowy pobór mocy (run mode) może być na poziomie 1–3 watów, a w czasie hibernacji poniżej 0,1 W. Ale komputer musi być zaprojektowany na to, aby taką moc ciepła rozproszyć, stąd wartość TDP jest istotna w omawianym obszarze, gdyż determinuje wielkość konstrukcji i pośrednio także wiele innych parametrów. Procesory do komputerów desktop mają TDP z przedziału 50–100 W, wersje mobilne 20–40 W, te dla komputerów SBC zwykle mają TDP poniżej 15 W, najlepsze poniżej 10 W.
