TDP

Jednym z ważniejszych parametrów determinujących przydatność aplikacyjną komputerów jednopłytkowych jest TDP. Skrót ten opisuje maksymalną moc strat cieplnych dla procesora, czyli taką wartość, jaka może w systemie pojawić się w najbardziej niekorzystnym przypadku. W tym chodzi o pełne obciążenie obliczeniowe i komunikacyjne tego układu. TDP jest wartością rzadko pojawiającą się w normalnym działaniu, bo wykorzystywane techniki oszczędzania energii, np. poprzez wyłączanie bloków nieużywanych lub ograniczanie taktowania, powodują, że podczas realizacji typowych zadań pobór mocy jest ułamkiem wartości maksymalnej. Dla komputera z TDP 15 watów, typowy pobór mocy (run mode) może być na poziomie 1–3 watów, a w czasie hibernacji poniżej 0,1 W. Ale komputer musi być zaprojektowany na to, aby taką moc ciepła rozproszyć, stąd wartość TDP jest istotna w omawianym obszarze, gdyż determinuje wielkość konstrukcji i pośrednio także wiele innych parametrów. Procesory do komputerów desktop mają TDP z przedziału 50–100 W, wersje mobilne 20–40 W, te dla komputerów SBC zwykle mają TDP poniżej 15 W, najlepsze poniżej 10 W.

Najważniejsze czynniki negatywne dla rynku SBC

 

Za najważniejsze czynniki wpływające negatywnie na tempo rozwoju rynku komputerów jednopłytkowych uznano silnie konkurencyjny rynek, na którym działa wiele firm oraz to, że klientom brakuje wiedzy na temat oferty rynku, możliwości technicznych poszczególnych rozwiązań oraz umiejętności oceny ich potencjału. Przeszkadzają też długie terminy dostaw, w tym te wywołane koronawirusem. Platformy open source, a więc komputery takie jak Raspberry Pi, także przez co trzeciego pytanego zostały uznane za istotny czynnik wpływający na rozwój systemów komercyjnych.