Poza komponentami, brakuje też inżynierów

Problem z doświadczoną kadrą inżynierską nie jest nowy ani też ograniczony do krajów Azji, gdyż borykają się z nim wszystkie firmy półprzewodnikowe. O utalentowanych pracowników jest trudno i z tego, co można przeczytać w specjalistycznych periodykach, sytuacja stale się pogarsza. W kolejnych latach politechniki wykształcą jedynie jedną trzecią potrzebnych specjalistów, a dodatkowo wiedza techniczna kolejnych roczników absolwentów, poziom specjalizacji oraz doświadczenie zebrane na praktykach będą zbyt skromne w stosunku do potrzeb.

Najbardziej poszukiwane są obecnie osoby z tzw. kompetencjami hybrydowymi, a więc łączące znajomość minimum dwóch obszarów kompetencji, w tym te z tytułami naukowymi. Pracodawcy polują też na specjalistów z obszaru uczenia maszynowego i sztucznej inteligencji, specjalistów od hardware'u oraz jednocześnie od oprogramowania. Cenne jest łączenie kompetencji inżynierskich z IT lub automatyką. Najtrudniej o specjalistów systemów komunikacji przewodowej i bezprzewodowej, architektów projektów, integratorów systemów, projektantów testów. Brakuje też inżynierów produkcji, technologów procesowych i materiałowych, specjalistów od technologii kwantowych i innych dziedzin powszechnie postrzeganych jako trudne. Nowe dynamicznie rozwijające się i zaawansowane technologie, jak RF/5G, e-motoryzacja, IoT, centra danych, jazda autonomiczna, tworzą dzisiaj mnóstwo wakatów.

Celem nie jest po prostu zatrudnienie inżyniera w ogólności, bo ich nie brakuje i zwłaszcza młodych osób zaraz po studiach jest pod dostatkiem, tylko chodzi o pozyskanie ludzi z doświadczeniem i niszową specjalizacją, aby obsadzić nimi kluczowe stanowiska. Optimum dla przemysłu półprzewodnikowego to wcześniejsze 15 lat pracy zawodowej, tytuł naukowy (doktorat) oraz kompetencje biznesowe (MBA). Konkurencja na rynku jest globalna, co oznacza, że nie tylko chodzi o kraje, gdzie działają fabryki, jak na przykład USA, Chiny, ale też o Polskę. Problemem jest też to, że dzisiejsza technika stwarza wiele możliwości realizacji zawodowej, a niewiele uczelni kształci specjalistów w zakresie technologii półprzewodników. W Chinach jest to tylko kilka uczelni, a jeszcze mniej wykłada zagadnienia z zakresu testowania i montażu, przez co pula specjalistów jest bardzo ograniczona już na początku.

Z konieczności potencjalni kandydaci są wyławiani już na uczelniach, gdyż większość światowych firm EDA i półprzewodnikowych prowadzi programy praktyk i stypendiów uniwersyteckich oraz zatrudnia rekruterów wyławiających lepsze jednostki. Z roku na rok te działania obejmują coraz więcej placówek naukowych na całym świecie.

Inżynierowie zapewniają „time to market”, czyli krótki czas realizacji projektu. Jest to obecnie jeden z najważniejszych czynników przewagi na rynku elektroniki i termin, który stanowi wspólny mianownik dla wielu działań. Dostępność wykwalifikowanej kadry już dzisiaj wpływa na inwestycje firm półprzewodnikowych w danym rejonie, a niedawne otwarcie fabryki Infineona w Austrii można też postrzegać pod tym kątem. Podobnie może być z Intelem, który chce w kolejnych latach wybudować w Europie dwie fabryki. W kontekście rynku pracy Stary Kontynent wydaje się znacznie bardziej atrakcyjny.

Robert Magdziak