Czy superkondensatory z grafenu wywołają prawdziwą ekspansję samochodów elektrycznych?

| Gospodarka Artykuły

Superkondensator to kondensator o specyficznej konstrukcji, umożliwiającej osiągnięcie krótkiego czasu ładowania i rozładowywania w porównaniu do baterii i akumulatorów. Jednak obecnie stosowane w samochodach superkondensatory w wyniku kolejnych ładowań szybko się zużywają. Zespół Santhakumara Kannappana z Instytutu Nauki i Technologii w Gwangju w Korei Południowej opracował rozwiązanie likwidujące dotychczasowe problemy - to trwały superkondensator, który gromadzi niemal tyle energii co baterie litowo-jonowe stosowane w pojazdach elektrycznych.

Czy superkondensatory z grafenu wywołają prawdziwą ekspansję samochodów elektrycznych?

Baterie wykorzystywane w elektrycznych samochodach długo się ładują i nie są w stanie efektywnie gromadzić energii wytwarzanej podczas hamowania. Pojawiły się już modele samochodów elektrycznych wyposażonych w superkondensatory magazynujące tę energię i oddające ją w trakcie przyspieszania. Żaden nie potrafi jednak zgromadzić energii elektrycznej porównywalnej z superkondensatorami grafenowymi.

Grupa naukowców wykorzystała właściwości grafenu do budowy superkondensatora, który ładuje się i rozładowuje w bardzo krótkim czasie (16 sekund) i może przetrwać dziesiątki tysięcy cykli ładowania i rozładowywania. Twórcy urządzenia wykorzystali niezwykłą porowatość grafenu, która powoduje, że niewielka bryła ma ogromną powierzchnię.

Tworzenie superkondensatora z grafenu polega na wprowadzaniu pyłu grafenowego do przypominającej monetę komórki, który jest następnie przez pięć godzin suszony w temperaturze 140°C pod ciśnieniem 300 kg/cm². Gram takiej substancji ma powierzchnię większą od boiska do koszykówki, a właśnie od powierzchni zależy pojemność kondensatora. Koreańscy naukowcy uzyskali urządzenie mogące zgromadzić energię elektryczną porównywalną z magazynowaną przez klasyczną baterię samochodową, i które w dodatku można ładować ponad 10 tys. razy bez widocznej utraty pojemności.

źródło: MIT Technology Review

Zobacz również